vleespakketten

 

Het is kwart voor zeven als ik met de veewagen met daarin koe Ginny bij de slachtplaats in Schagen aankom. Het hek is dicht en het halve gebouw is nog donker. Dat is vreemd . Meestal is het hier 's ochtends vroeg een komen en gaan van landrovers met vee trailers. Heel even schrik ik; Het is toch wel donderdag? Is het vakantie? Er staat één auto met veekarretje voor het hek dus ik ben niet de enige.

Ik loop het gebouw in en volg de gang, langs het kantoor (leeg) naar de kantine.

Daar zitten de mannen. Met slaperige gezichten en wat gekuch en gesteun worden de eerste sigaretten aangestoken. Het is opvallend stil in de normaal gesproken rumoerige kantine.

Af en toe wordt er iets gezegd over voetbal of zo iets maar er hangt een gespannen sfeer.

Zou er iets gebeurd zijn?, vraag ik me af terwijl ik zo naar hun gezichten kijk.

Waarom zijn ze zo laat?

Jack kijkt achterom en dan zie ik het ook. Daar op het kleine aanrechtje.

Daar staat een lege koffiekan die (veel te langzaam) vol druppelt.

De mannen hebben nog geen koffie gehad!

Waarschijnlijk vergeten te zetten of zo, en ja we beginnen natuurlijk niet zonder een bakkie.

Intussen stroomt het boetje langzaam vol met veehandelaren en boeren.

Wat later worden de koppen vol geschonken en krijgt iedereen stilzwijgend een sterke kop met koffie. Normaal drink ik eigelijk geen koffie, maar omdat ik vanmorgen al om 5.30

door de ochtend dauw liep om koe Ginny uit het weiland te halen kan wat cafeïne geen kwaad, dacht ik.

De koffie werkt .Want het eerste bakkie is nog niet op of de praatjes en de grapjes komen alweer en er werd ook actie ondernomen. Het hek gaat open en de dieren worden uitgeladen.

Vóór mij een man met een paard en een schaap.

Achter mij een man met een buffel van een wilde stier.

Terwijl de stier wordt uitgeladen rij ik weer terug naar de boerderij om te gaan melken.

 

              Er zijn weer verse gehaktballen voor bij de stampot.

 

 

 

Merel (4) zit naast Maaike (5) die wat ongeïnteresseerd in haar warme prak zit te prikken. Blijkbaar hebben de twee het gehad over het feit dat Merel vegetariër is.

Dan zegt Maaike, met een vieze blik op haar sperziebonen; "Ik ben vegetarisch voor ditte."

 

Maaike en Merel aan het eten