Dinsdag

‘s Ochtends ligt Mariska heel ongelukkig. Ze heeft vannacht proberen te staan maar dat is niet erg gelukt. Haar hoofd zit klem tussen het hek en haar benen weer wijd. Het hok is te klein en door het plassen is de grond te glibberig geworden. We besluiten haar buiten op het weiland neer te leggen. Alarik en ik hijsen haar omhoog en leggen haar op een grote houten plaat. Met de trekker schuiven we de twee lange ijzeren lepels van de palletdrager onder de houten plaat en zo tillen we de plaat met Mariska er op omhoog en rijden naar het land. Mariska ligt er mooi, lekker de ruimte en een dek tegen de regen.

 

Woensdag

Als we haar over eind zetten blijft ze mooi op haar benen staan. Toch is ze erg onrustig en super eigenwijs, en na een tijdje wil ze gaan lopen. Maar ze kan helemaal niet lopen. Haar knie en heup zijn zo beschadigd dat ze door haar benen zakt als ze loopt. Bovendien zit ze ook nog vast in het ophijstuig.

Ze struikelt dus en het is meteen einde verhaal. Ik word er erg moedeloos van. Kon ik haar maar uitleggen dat ze haar energie en kracht moet gebruiken om gewoon stil te staan. Een kwartier staan per dag is voldoende. Het helen van haar verrekkingen heeft tijd nodig en dat is op zich niet erg. Maar een koe kan niet te lang op haar benen liggen. Daar is ze te zwaar voor. Haar benen krijgen dan tekort bloed en raken verdooft. En dus moet ze twee keer per dag een kwartiertje staan.

 

Donderdag

Mariska wil helemaal niet meer op haar eigen benen staan als we haar optillen. Ze laat zich slap hangen. De band waarmee we haar ophijsen is eigenlijk ook te smal en striemt in haar buik. Helemaal als ze zichzelf slap houdt. Van mijn vader hoorde ik dat Jan Huiberts een zieke koe ophijst met een klem om de heupen van de koe. Ik ken Jan niet maar bel hem toch op. Ik krijg een hele aardige man aan de lijn en mag zijn beugel als vanzelfsprekend lenen. Eind van de middag tillen we haar op en dat gaat verrassend goed. Mariska werkt ook mee en even later staat ze op haar eigen benen. Dan probeert ze los te komen en spartelt als een gek waarna ze volledig uitgeput is. Jammer.

 

Vrijdag

Het heeft vannacht ontzettend geregend en de plassen staan op het land.. Mariska’s dek is afgegaan en 

ze ligt in een plas te bibberen van de kou. We halen in no-time de hele schuur leeg en strooien er flink stro in. Dan brengen we Mariska op de plank weer terug in de schuur. Alarik, Pe en Hajo wrijven haar weer warm en droog met doeken. Verder krijgt ze een wollen deken om en een kacheltje en zo is ze in een paar uur weer warm. Om één uur    ‘s middags zit ik nog even bij Mariska. Ze ligt lekker te eten. Ik wacht op Simone want we gaan vlees inpakken voor de pakketten. Aan de ene kant proberen we uit alle macht Mariska te redden en tegelijkertijd brengen we Lonneke naar de slacht. Ik snap er soms niks van!!

 

Zaterdag

Ilse heeft pijnstillers bij de dierenarts gehaald .Als we haar omhoog tillen blijft ze eerst slap hangen.

Daarna gaat ze op haar voorpoten staan en even later ook op één achter been. Ilse en ik duwen aan haar rechter zijde (bij haar zere been waar ze niet op staat) zodat ze niet om valt. Dit staan doet haar goed. Je ziet dat als het bloed weer door haar benen stroomt ze meer kracht krijgt in haar benen. Maar naar mate ze beter op haar benen kan staan krijgt ze ook meer zin om te gaan lopen. Alarik staat bij haar hoofd om haar tegen te houden. Maar ze duwt Alarik gewoon opzij en probeert te stappen en dat betekent ook meteen weer het einde.

 

Maandag

De dierenarts komt langs. Hij geeft haar weer een pijnstiller en denkt dat ze gescheurde knie banden heeft. Een middel om haar wat rustiger te krijgen heeft hij niet, dan zou ze ook slap op haar benen worden en dat is niet de bedoeling. Verder kan de dierenarts ook niet veel doen.

 

Dinsdag

Mariska wil helemaal niet meer staan en we zien nu ook dat ze een ontsteking in haar knie heeft gekregen. En dat is niet zo mooi. Het genezen van gescheurde banden kost veel tijd, maar met een ontsteking wordt het helemaal niks. Penicilline om de ontsteking te remmen is vrij kansloos omdat haar knie zo dik is van het vocht dat de ontsteking moeilijk te bereiken is. En door de ontsteking staat ze nu dus helemaal niet meer.

Dus dan komt het pijnlijke moment om te beslissen dat het beter is om te stoppen.

 

Woensdag

De dierenarts komt om Mariska te laten in slapen.

Heel raar om haar in een paar minuten van de wereld te zien vertrekken.

Mariska Bedankt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mariska als kalf

Mariska